این شعر خیلی زیبا بود .... دعای جوشن الکبیر بصورت شعری زیبا:
خود را به خدا بسپار، وقتی که دلت تنگ است
وقتی که صداقتها ، آلوده به صد رنگ است
خود را به خدا بسپار، چون اوست که بی رنگ است
چون وادی عشق است او، چون دور ز نیرنگ است
خود را به خدا بسپار ، آن لحظه که تنهایی
آن لحظه که دل دارد ،از تو طلب یاری
خود را به خدا بسپار ، همراه سراسر اوست
دیگر تو چه میخواهی ؟! بهر طلبت از دوست
خود را به خدا بسپار، آن لحظه که گریانی
آن لحظه که از غمها ، بی تابی و حیرانی
خود را به خدا بسپار، چون اوست نوازشگر
چون ناز تو میخواهد ، او را ز درون بنگر
خود را به خدا بسپار...
تمام
بسم الله الرحمن الرحیم
باید روزی یک نصف لیوان آب بدهم به گلدانِ حسن یوسف. نَدهم ! میخشکد. یک روز حَواسم به حسن یوسفم نباشد میپژمرد. روز دیگر نفسش به شماره میافتد و سوم روز،می میـرد...
گلِ توى گلدان مصداق ملموسِ رعایت است ...
رعایــت همان چیزى است که ما در زندگى گمش کرده ایم !
همان که گم شدنش گلدانهای مان، آدم های مان و عشق های مان را خشکانده است.
بهار است ...
فصل رعایت !
رعایت گلدان ها، آدم ها، عشق ها....